trein- en bootperikelen

TREIN- EN BOOTPERIKELEN

Met de trein of boot naar een fietsbestemming gaan had voor mij altijd de charme van een rustige, comfortabele en relatief milieuvriendelijke manier van reizen, plus de zekerheid dat de fietsen onbeschadigd op de plaats van bestemming kwamen. Totdat ik binnen een half jaar tweemaal meemaakte dat de boot of trein die ik geboekt had, niet op kwam dagen. Helaas blijken rederijen en spoorwegmaatschappijen dan hetzelfde onbetrouwbare en wildwestkapitalistische gedrag te vertonen als je verwacht van prijsstunters op luchthavens, terwijl je wel het volle pond hebt betaald: de service van Onur Air voor de prijs van business class...

*Lees verder of klik snel door naar:*

per boot: superslow naar Rostock
per trein: gestrand in Verona

	SUPERSLOW NAAR ROSTOCK

09-06-2006, 18:00 uur	We bereiken Paldiski in Estland. Deze havenstad blijkt weinig meer dan een naargeestige verzameling woonkazernes uit de Sovjetperiode te zijn. De enige reden om hierheen te fietsen is dat de boot van Superfast Ferries om 01.00 uur 's nachts hiervandaan naar Rostock zal varen.
09-06-2006, 20:00 uur	We gaan in de verlaten terminal zitten en proberen uit te vinden waar we straks in moeten checken, maar er is nergens informatie te vinden.
09-06-2006, 21:00 uur	Na een uur wachten zien we enkele vrachtwagenchauffeurs een trap naar de eerste verdieping van de terminal oplopen. Corrie volgt hun voorbeeld en meldt zich daar aan het loket. "Jullie willen naar Rostock varen?", vraagt de lokettist bij het zien van onze tickets. "Dan heb ik slecht nieuws: die boot vaart niet meer." Even staan we perplex. Dan komt de manager van de terminal, die ons slechts kan vertellen dat door Superfast Ferries een paar dagen terug is besloten om de boot van Hanko naar Rostock niet meer via Paldiski te laten varen. Een superfast beslissing, dat zeker…
09-06-2006, 22:00 uur	Hij adviseert ons om naar Tallinn te gaan en daar contact op te nemen met rederij Tallink, die Superfast Ferries heeft overgenomen. In ieder geval moeten we van hem de terminal verlaten, die hij nu wil sluiten. Zo eenvoudig laten we ons echter niet op straat zetten. Het is te laat om nog te gaan fietsen, de laatste trein naar Tallinn is al vertrokken en het kantoor van Tallink zal in het weekend vast niet open zijn. "Ik weiger de terminal te verlaten zolang wij nergens anders heen kunnen", zeg ik resoluut. "Jullie mogen hier niet blijven, er is een hotel in Paldiski", zegt de manager. "Daar hadden we vanavond willen eten, maar de deur was op slot." De manager lijkt niet overtuigd, pakt zijn mobiel en belt het hotel. Even later wil hij ons laten geloven dat het hotel weliswaar open is, maar dat er nu geen bedden beschikbaar zijn. "Het spijt me dat jullie boot niet vaart, maar daar kan ik niks aan doen", verontschuldigt hij zich. "Dat begrijpen we, maar het is ook niet onze schuld", zegt Corrie. "Dus blijven we hier tot de eerste trein naar Tallinn vertrekt", bevestig ik. Nu beseft de manager dat hij pas naar huis kan als wij verder geholpen worden en wordt ons probleem ook zijn probleem. "Wacht even", zegt hij, en pakt opnieuw zijn telefoon. Even later blijkt onze manager echt wel over de juiste telefoonnummers te beschikken. Ondanks het late tijdstip heeft hij iemand van Tallink gebeld die ervoor zorgt dat we binnen een half uur worden opgehaald door een taxibusje waar ook onze fietsen inpassen.
10-06-2006, 00.00 uur	In Tallinn krijgen we een kamer in het luxe Tallink Hotel. Bij de receptie krijgen we de garantie dat we de volgende ochtend met de boot van 10.00 uur naar Helsinki meekunnen, om daarvandaan verder te reizen naar Hanko, vanwaar we met één dag vertraging naar Rostock kunnen varen. Uiteraard helemaal op kosten van Tallink. So far so good.
10-06-2006, 09.00 uur	We melden we ons bij Tallinks bootterminal voor de overtocht naar Helsinki. "Jullie staan geboekt voor de boot van 14.00 uur", krijgt Corrie bij het loket te horen. "Hoezo 14.00 uur? In het hotel was ons verzekerd dat we al om 10.00 uur konden varen. We willen wèl op tijd in Hanko zijn", protesteert ze. Het kost een vloek en een zucht, maar uiteindelijk mogen we mee met de boot van 10.00 uur.
10-06-2006, 11:00 uur	In Helsinki melden we ons opnieuw bij Tallink om de rest van onze reis te regelen. Ditmaal worden we perfect geholpen. De vrouw achter de balie zoekt voor ons uit welke treinen van Helsinki naar Hanko rijden en of daarin plaats voor fietsen is. "Sorry voor al het ongemak", zegt ze. "Jullie zijn de eerste gedupeerden van Superfast Ferries die per fiets reizen. Helaas kan ik hier niet voor de treinkaartjes zorgen. Die moeten jullie zelf kopen bij het station en in Hanko declareren bij Superfast Ferries. Ook voor de boot naar Rostock kan ik niets regelen omdat de fusie van Tallink met Superfast Ferries nog niet afgerond is. Maar ik weet bijna zeker dat in Hanko alles in orde komt. Bovendien is Hanko een leuk stadje om de avond door te brengen."
10-06-2006, 17:00 uur	Op de promenades en terrassen van Hanko is het inderdaad honderd maal beter toeven dan onder de postcommunistische grauwsluier van Paldiski, maar in de terminal van Superfast Ferries zijn we weer helemaal terug in de ijstijd. Na veel uitleggen en lang wachten krijgen we een hut op de eerstvolgende boot naar Rostock, maar niet zonder het gevoel dat we door de bitch achter de balie als overlast worden beschouwd en blij moeten zijn dat we nog met deze boot mee mogen varen. En de treinkaartjes van Helsinki naar Hanko kunnen hier niet gedeclareerd worden. Van enige genoegdoening voor een hele dag vertraging en stress is al helemaal geen sprake. Kregen we op de heenreis met een boot van rederij LISCO (Kiel-Klaipeda) zomaar een veel mooiere hut dan we geboekt hadden, bij Superfast Ferries voelt men zich niet geroepen om ook maar iets extra te doen voor gedupeerde passagiers, al was het maar in de vorm van een gratis maaltijd aan boord.
11-06-2006, 19:00 uur	Na een dag varen bereiken we Rostock. Hier hadden we nog een nacht willen kamperen aan de Oostzee, om de volgende dag met de trein naar huis te gaan. Nu hebben we daar geen tijd meer voor. We maken extra kosten voor een hotel naast het station, zodat we de volgende ochtend heel vroeg op de trein kunnen stappen.
12-06-2006, 06:25 uur	Nog voor de ochtendspits zitten we met de fietsen in de trein. We hopen op goedgehumeurde conducteurs, want de treinen waarvoor we plaats gereserveerd hadden, zijn immers allang vertrokken.
12-06-2006, 10:00 uur	We hebben geluk: tot Hannover is er nog net genoeg plek over in de fietsenwagon. Daar stappen we over op de trein naar Amsterdam, waar ook nog plaats blijkt te zijn. In het hoogseizoen hadden we het vast niet zo getroffen...
12-06-2006, 16:00 uur	Uiteindelijk zijn we drie dagen onderweg geweest van Paldiski naar Leiden. Superslow en niet bepaald relaxed, afhankelijk van goodwill en humeur van mensen achter balies en loketten van terminals en stations waar we anders aan voorbij hadden kunnen lopen.
01-02-2007	Na een boze brief en een schadeclaim via de Treinreiswinkel, waar we de tickets geboekt hadden, zijn uiteindelijk de extra kosten voor de treinreis naar Hanko en het hotel in Rostock vergoed.

	GESTRAND IN VERONA

03-12-2006, 13:25

Op het station van Venetië wordt de rechtstreekse trein naar München (EC 86, vertrektijd 13:29), waarin ik een plek gereserveerd had, niet aangegeven op de displays met vertrektijden. De trein komt inderdaad niet opdagen. Met enige moeite kom ik er via het stationspersoneel achter dat een staking hiervan de oorzaak is.
Ik reis met een regionale trein naar Verona, in de hoop dat ik daarvandaan met een andere trein de reis kan vervolgen. Met de trein die ik geboekt had, zou ik in München meer dan 2 uur overstaptijd voor de nachttrein naar Amsterdam hebben. Ik hoop dat het nog zal lukken om deze trein te halen.

03-12-2006, 16:00

Bij de informatiebalie op het station van Verona wordt mij verteld dat vanwege de staking er de rest van deze dag geen enkele trein meer zal rijden tussen Verona en de Oostenrijkse grens.

03-12-2006, 17:01

Op het perron waarvandaan gewoonlijk om 17:01 een rechtstreekse trein naar München (EC 80) vertrekt, staat een groep nietsvermoedende reizigers op deze trein te wachten. Ik vertel ze het slechte nieuws.
Op het station van Verona heerst een chaotische sfeer die enigszins doet denken aan scènes uit films van Fellini. Lange rijen reizigers staan te wachten voor loketten waar je van het kastje naar de muur verwezen wordt. Slechts één medewerker spreekt meer dan alleen Italiaans: hij maakt mij duidelijk dat hij niets voor mij kan doen.
We proberen er achter te komen of er vandaag nog andere treinen rijden waarmee we Italië kunnen verlaten, maar dat blijkt niet mogelijk te zijn. Gelukkig heb ik nu geen fiets bij me. Uiteindelijk lukt het om met 4 personen in een taxi naar de Oostenrijkse grens te rijden. Kosten: € 95,00 per persoon.

03-12-2006, 21:00

Een van mijn medereizigers slaagt er in om tijdens de taxirit telefonisch contact te leggen met een kennis in Rosenheim, die bereid is om helemaal naar de Brennerpas te rijden om ons daar op te halen. Iemand anders regelt telefonisch een lift van Rosenheim naar München.

03-12-2006, 00:00	Ik word keurig naar het station van München gebracht. Helaas is de nachttrein naar Amsterdam (CNL 318) al ruim een uur geleden vertrokken… De komende uren rijden hier geen treinen meer. Ik breng de nacht door in het nabijgelegen Intercity Hotel. Dit kost mij € 77,00.
03-12-2006, 08:00	Ik meld me bij het reiscentrum van de Deutsche Bahn om mijn treinticket van München naar Amsterdam te wijzigen, dat alleen geldig was voor de City Night Line die ik gisteravond niet meer kon halen. Dit blijkt onmogelijk, zelfs nadat ik heb uitgelegd dat ik deze nachttrein gemist heb omdat de door mij geboekte eurocity uit Venetië (nota bene een trein van de Deutsche Bahn!) niet heeft gereden. Ik kan alleen een nieuw ticket van München naar Amsterdam krijgen voor het allerhoogste tarief, € 133,80 incl. reservering. Voor restitutie word ik verwezen naar het reisbureau waar ik mijn oude ticket gekocht heb, in dit geval de Treinreiswinkel.
03-12-2006, 17:15	Acht uur later dan gepland en € 305,80 armer bereik ik mijn eindbestemming.
01-02-2007	Via de Treinreiswinkel ontvang ik als doekje voor het bloeden een waardebon van de Deutsche Bahn ter waarde van € 100, die binnen een jaar geconsumeerd dient te worden: dit is niet eens de waarde van het ticket dat ik in München moest kopen! Bijgesloten is een brief met een uitleg van de Deutsche Bahn dat zij zich bij een staking deels op overmacht beroepen en dat in mijn geval een aantal voorwaarden van kracht zijn: "Streiks werden nicht von den Bahnverwaltungen angeordnet. Die daraus entstehenden Folgen liegen somit nicht im Verantwortungsbereich der Bahnen. Von den Mitarbeitern im Abgangsbahnhof werden Fahrkarten gültig geschrieben und Hotelübernachtungen organisiert. Für diese Reise gelten jedoch die Tarifbedingungen für Reiseabbruch. Für eine tarifliche Erstattung fehlt jedoch eine eisenbahnseitigen oder gleichwertige Bescheinigung für den Reiseabbruch. Eine tarifliche Erstattung ist deshalb ausgeschlossen." Regeltjes bedenken, daar zijn ze goed in bij de Deutsche Bahn. Zo te zien had ik in de chaos op het station van Verona een hotelovernachting moeten claimen en een 'eisenbahnseitige Bescheinigung für den Reiseabbruch' aan de haak moeten slaan. Waar Kafka en Fellini samenkomen, is het pas echt feest! Of de Italiaanse stakers hun doel bereikt hebben, betwijfel ik, maar de taxichauffeur uit Verona, het Intercity Hotel in München en de Deutsche Bahn (!) zijn er in ieder geval niet slechter van geworden. Eén ding weet ik nu zeker: met Easyjet reis je sneller en voordeliger. Ook op vliegvelden kan gestaakt worden, maar dan hoef je tenminste niet op eigen kosten je terugreis te organiseren!